اپل امروز بهعنوان یکی از غولهای دنیای فناوری شناخته میشود که اخبار و شایعات زیادی نیز پیرامون ورود جدی آن به حوزهی رسانه بهگوش میرسد. درمقابل، نتفلیکس قرار دارد که در سالهای اخیر جای پای خود را در صدر فهرست سرویسهای ارائهی سرگرمی ثبت کرده است. کارشناسان بسیاری، اعتقاد دارند که اپل میتواند با خرید Netflix، حرکتی سریع در مسیر تبدیل شدن به غول رسانهای جهان را طی کند.
باوجود پیشنهادهای کارشناسان مختلف (حتی کارشناسان غولهایی همچون جی پی مورگان)، خبر یا شایعهی خاصی پیرامون خرید نتفلیکس توسط اپل وجود ندارد. درواقع، دلایل متعددی نیز موجود هستند که حداقل چنین خریدی را در آیندهی نزدیک، غیرمحتملتر از همیشه میکنند. در ادامهی این مطلب زومیت، به بررسی ۸ دلیل برای نخریدن نتفلیکس توسط اپل میپردازیم.
صنعت پخش محتوا در دورهای زمانی با بیشترین جنبوجوش و رقابت قرار دارد. بازیگران جدید زیادی، هر روز به این صنعت وارد شده و برنامههای توسعهای خود را شروع میکنند. اپل که در حال توسعهی سرویس استریم اختصاصی نیز هست، ورود به صنعت را با هزینهای بسیار کمتر از نتفلیکس شروع خواهد کرد (یک میلیارد دربرابر ۸ میلیارد دلار). درنهایت، چنین ادغامی بسیار زود به نظر میرسد.
با نگاهی به روزهای اولیهی صنعت فیلم و سینما، میتوان به چشماندازی مناسب از وضعیت موجود دست یافت. در ابتدای قرن بیستم، چند ده شرکت فیلمسازی کوچک وجود داشتند که انواع محصولات این صنعت را عرضه میکردند. چارلی چاپلین، ستارهی آن سالها، چندین بار استودیوی مورد نظر خود را تغییر داد تا اینکه درنهایت شرکت اختصاصی خود را با نام United Artists تأسیس کرد.
ثبات صنعت فیلم و سینما، تا میانههای دههی ۱۹۳۰ به طول انجامید و تا چند دههی بعد ادامه یافت. یکی از دلایل تأخیر در ثبات، قوانین ضد تراست (انحصارگرایی) بود که مانع از خرید سالنهای تئاتر توسط شرکتهای فیلمسازی میشد. بههرحال شرکتهای بزرگتر به این نتیجه رسیدند که با وجود عدم اجازه برای تصاحب همهی کانالهای توزیع، میتوانند شرکتهای کوچکتر و درحال تلاش برای بقا را بخرند.
اپل تنها چند فیلم و سریال اختصاصی داشته و بهنوعی در ابتدای این مسیر قرار دارد. البته، آنها چندین سناریوی در حال ساخت دارند و برنامهی خرید فیلمهای اختصاصی نیز یکی از اولویتهای اصلی کوپرتینوییها محسوب میشود.
خرید Netflix، یک بازوی تولیدی آماده را در اختیار اپل میگذارد؛ اما درک آنها از چگونگی اجرا ومدیریت آن، افزایش نخواهد یافت. بهبیاندیگر، اپل باید ابتدا درکی عمیقتر از فاکتورهای اندازهگیری فرایند نتفلیکس کسب کند. بهعلاوه، کمتر کسی در دنیای رسانه و فناوری، به آمارهای ارائهشده توسط غول دنیای سرگرمی اعتماد دارد. شاید بهتر باشد کوپرتینوییها ابتدا با پیادهسازی طرح اختصاصی خود، درک بهتری از این صنعت کسب کنند.
محتواهای اختصاصی که تاکنون توسط اپل عرضه شدهاند، عموما خانوادگی بوده و مشکلاتی از لحاظ پخش برای کودکان نداشتهاند. آنها حتی یک محصول ویدئویی را بهخاطر محتوای نژادپرستانه بهطور کامل از قراردادهای خود حذف کردند. درمقابل، نتفلیکس در آثار مختلف خود اشارههایی به موارد مخصوص بزرگسالان داشته است و برخی از سریالها و فیلمهای آنها، تنها برای گروههای سنی خاص قابل پخش هستند. بههرحال، بهنظر نمیرسد اپل بخواهد با پخش آن نوع از فیلمها و سریالها، برند خود را زیر سؤال ببرد.
اپل، خصوصا در یک سال اخیر، سیاستهای حفظ نقدینگی را در ابعاد بزرگ پیاده کرد. آنها دارایی نقدی حدود ۱۰۰ میلیارد دلار را در برنامههای خود داشتند و سال گذشتهی میلادی را نیز با دارایی نقدی ۱۳۰ میلیارد دلار به پایان رساندند. فرایندهای خرید و ادغام، یکی از بهترین روشها برای خرج کردن این حجم از نقدینگی هستند، اما خرید نتفلیکس، قطعا نمیتواند گزینهای در آن بخش باشد.
هزینهی خرید Netflix، شاید نیازمند تمامی داراییهای نقدی اپل و حتی بیشتر از آن باشد. چنین هزینهای، هیچ شباهتی به روندهای قبلی کوپرتینوییها در خرید و ادغام ندارد و بههمین دلیل، بسیار دور از ذهن بهنظر میرسد.
کوپرتینوییها عموما خرید و ادغامهای بزرگی در تاریخ خود نداشتهاند. تنها نمونهی قابلتوجه، برندBeats با قیمت ۳ میلیارد دلار بود. آن خرید، برگ برندهای در صنعت سختافزار، یک سرویس اشتراک موسیقی قوی و دسترسی به هنرمندان بزرگ موسیقی با استفاده از ارتباطهای دکتر دری و جیمی آیووین را برای آنها بههمراه آورد.
اپل عموما به خرید شرکتها و سرویسهای کوچک با ظرفیتهای بالای فنی میپردازد. درواقع، آنها بازدهی خرید را بسیار مهمتر از ماهیت آن میدانند و بسیار برای آن تحقیق میکنند. بههرحال، خرید نتفلیکس هیچ شباهتی به سابقهی اپل در خرید شرکتها ندارد.
نتفلیکس، هیچ تمایلی به مشارکت یا ادغام شدن با دیگر شرکتها ندارد و اپل نیز از این قائده مستثنی نیست. البته، مدیرعامل شرکت یعنی رید هستینگز، در سالهای گذشته بخش زیادی از سهام آن را فروخت؛ اما آن حرکت بیشتر برای نقد کردن سود افزایش ارزش سهام انجام شد. هرچند برخی افراد فروش سهام را نشانهای از نگرانی هستینگز دربارهی آیندهی شرکتش بیان کردند.
درکنار همهی حقایق بالا، تعداد قابلتوجه مخاطبان نتفلیکس درکنار جوایز متعدد (از جمله اسکار) سینمایی، این نتیجهگیری را ایجاد میکند که آنها، کمترین تمایل را برای جذب شریک یا شرکت مادر دارند.
عرضهی سرویس نتفلیکس روی سختافزار AppleTV، نشاندهندهی ارتباط نزدیک کنونی این دو شرکت بهعنوان تولیدکننده و شریک تجاری است. خرید Netflix توسط اپل، شاید زنگ هشدارهایی را برای مقامات قوانین ضد تراست به صدا در بیاورد؛ چرا که در نتیجهی آن خرید، اپل همهی بخشها از تولید تا توزیع و سختافزار را در بحث محتوا تحت مالکیت خواهد داشت.
آمازون، قبلا با راهاندازی Amazon Studios انحصاری شبیه به مورد بالا را ایجاد کرده است. البته، تنها تفاوت آن است که استودیوی آنها از دل سرویس خودشان یعنی آمازون پرایم بهوجود آمد. بههرحال، خرید نتفلیکس توسط اپل، تحقیقات قانونی متعددی را در صنعت رسانه به همراه خواهد داشت.
اگر اپل، نتفلیکس را بخرد، یک استودیوی عظیم مانند برادران وارنر، کلمبیا پیکچرز سونی یا فاکس قرن بیستم را تصاحب نکرده است. درواقع، نتفلیکس یک استودیوی سنتی فیلمسازی نیست. آنها تهیهکننده و توزیهکنندهی محتوا هستند که با استودیوها و فیلمسازهای مستقل همکاری کرده تا محتوای اختصاصی برای سرویس استریم خود تهیه کنند. درواقع، آنچه که پس از هزینههای میلیارد دلاری عاید کوپرتینوییها میشد، تنها یک پایگاه مشتریان عظیم بهاندازهی ۱۳۹ میلیون نفر خواهد بود. آیا این مخاطبان زیاد، ارزش میلیاردها دلار هزینهی اپل را دارند؟
اخیراً شرکت هواوی دچار مشکلات بسیاری شده است. کشورهای زیادی در نقاط مختلف دنیا تجهیزات مرتبط با شبکه که تولید شرکت هواوی است را تحریم کردهاند. دلیل عمدهی این اتفاقات یکی تلاش این شرکت برای دستیابی غیرقانونی به تکنولوژی صفحه نمایشهای الماسی و دیگری زیر پاگذاشتن تحریمهای آمریکا است. گزارشها حاکی از این است که کاخ سفید در حال آماده سازی و امضای قانونی است که بر اساس آن شرکتهای آمریکایی حق استفاده از تجهیزات مخابراتی تولید چین را ندارد. طبیعتاً یکی از شرکتهایی که مستقیماً هدف این قانون قرار میگیرد، شرکت هواوی است.
بنابراین این گزارش، قانون مورد نظر احتمالا تا هفتهی آینده در کاخ سفید به تصویب برسد و در نتیجه شرکتهای آمریکایی دیگر اجازه نخواهند داشت از تجهیزات مخابراتی ساخت چین استفاده کنند. این قانون به طور مستقیم شرکتهای هواوی و زد تی ای (ZTE) را هدف میگیرد. منابع خبری اعلام کردهاند دولت آمریکا قصد دارد تا قبل از برگزاری کنگرهی جهانی موبایل که ۵ اسفند آغاز به کار میکند، این قانون را تصویب کند.
چند ماهی است که کاخ سفید و کنگره آمریکا قصد دارند استفاده از زیرساختهای مخابراتی مرتبط با شبکه ساخت چین را تحریم کنند. در ابتدا قرار بر این بود که هزینهی این تحریم در بودجهی دفاعی آمریکا لحاظ شود. پس از آن احزاب قانونگذار، قانون فعالیتهای مرتبط با مخابرات، در وزارت دفاع را تعیین کردند و پس از آن کاخ سفید اقدام به آماده سازی و تصویب این قانون کرده است.
تککرانچ در جدیدترین گزارش خود ادعا کرد بسیاری از اپلیکیشنهای آیفون، بهصورت مخفیانه از صفحهنمایش کاربران فیلمبرداری میکنند. چنین ادعایی صحیح است؟ ازلحاظ تئوری، میتوان آن را تاحدودی تأیید کرد؛ اما قابلیتهای ضبطی اپلیکیشنها، محدودیتهایی نیز دارد. اپل درحالحاضر و پس از انتشار گزارش، درحالبررسی دقیقتر همان قابلیتها و درخواست شفافیت عملکردی بیشتر از توسعهدهندگان است.
نکتهی اصلی آن است که اپلیکیشنهای آیفون و آیپد، قطعا نمیتوانند تمامی فعالیتهایتان را در دستگاه هوشمند ضبط کنند. آنها فقط میتوانند فعالیتهای داخل صفحات خود را ضبط کنند.
در تعریف ساده، اگر اپلیکیشنی بخواهد تمامی مجوزهای خود برای ضبط صفحهنمایش کاربر را هم بهکار بگیرد، تنها حرکتها و لمسها و موارد رخدادهی داخل منوهای خود را دریافت خواهد کرد. اپلیکیشن Expedia یکی از نمونههایی است که در گزارش تککرانچ به آن اشاره شد. درنتیجه، اگر از این اپلیکیشن استفاده میکنید، هر حرکت، لمس، نوشتن یا فعالیت شما احتمالا بهوسیلهی آن ضبط میشود؛ اما پس از ترک محیط Expedia، فعالیت ضبط ناممکن خواهد بود. درواقع، سیستمعامل iOS مانع از این فرایند اپلیکیشنها میشود.
تنها فردی که میتواند از تمامی فعالیتهای انجامشده روی صفحهنمایش گوشی هوشمندتان فیلمبرداری کند، خود شما هستید. این کار نیز با اپلیکیشنهای واسط یا ابزار پیشفرض آیفون، امکانپذیر است.
پس از ابهامزدایی از خبر نگرانکنندهی اصلی، میتوانیم به حقیقت بنیادی فرایند فیلمبرداری از صفحهنمایش بپردازیم. حقیقت آن است که اپلیکیشنهای بسیاری از شرکتهای بزرگ توسعهی نرمافزار فعالیتهایتان را در برنامهی خود رصد میکنند.
امکانپذیربودن نظارت بر اپلیکیشنها و حتی ضبط فعالیتهای داخل آنها، نکتهی عجیب و خارقالعادهای نیست. اپلیکیشنهای مختلف بهراحتی میتوانند فعالیتتان را نظارت و ضبط کنند. آنها زمانهای سپریشده در هر صفحه از خود را نیز محاسبه می کنند. حتی متنهای نوشتهشده در داخل اپلیکیشن نیز مشاهدهکردنی و ضبطکردنی هستند. بهعنوان مثال، شمارهی کارت بانکی خود را در اپلیکیشن وارد میکنید و سپس، آن را پاک میکنید و تغییر میدهید. اپلیکیشن میتواند شمارهی اولیهی نوشتهشده را ضبط کند. درنهایت، شما آن شمارهها را در داخل برنامه وارد کردهاید و آنها میتوانند هر اتفاق رخداده در سرویس خود را ضبط کنند.
هیچیک از دلایل مذکور ناقض مشکل اصلی اپلیکیشنها و توسعهدهندگان آنها نمیشود. اشکال اساسی آن است که شرکتها بدون اطلاعدادن به مشتریان و کاربران از صفحات نمایش آنها فیلمبرداری میکنند. بههرحال، کاربران باید بدانند حتی اگر شرکتی به ضبطنکردن رخدادها ادعا کرد، بازهم امکان انجام آن بهوسیلهی اپلیکیشنها وجود دارد. اپل اکنون تلاش میکند رخدادن چنین نظارتی را بدون اطلاع کاربر متوقف کند. شاید این رویکرد کوپرتینوییها فعالیت برخی توسعهدهندگان را دربارهی این موضوع، متوقف کند.
ضبطکردن فعالیتها از صفحهنمایش کاربران، تنها محدود به اپلیکیشنهای آیفون نیست. وقتی از وبسایتی بازدید میکنید، هر فعالیت شما رصدشدنی و ضبطشدنی است که اتفاقا اغلب هم رخ میدهد.
وبسایتها میتوانند محل کلیکهای شما و زمان سپریشده برای تماشای تبلیغ و زمان سپریشده در هر صفحه و بخش خود را نظارت و اندازهگیری کنند. بهعنوان مثال، وقتی اطلاعاتی را در فرمی از وبسایت وارد میکنید، حتی پیش از فشردن کلید تأیید، اسکریپتها میتوانند ورودی را ضبط و به سِرورها ارسال کنند.
بهعنوان مثالی از رصد فعالیتهای کاربر در وبسایتها، میتوان سرویسهای پشتیبانی مبتنی بر چت را نام برد. مأموران پشتیبانی وبسایت در زمان نوشتن پیامهای کاربر و پیش از کلیککردن بر دکمهی ارسال، توانایی خواندن پیام او را دارند که درنتیجه، به افزایش سرعت پاسخگویی منجر میشود.
وبسایتها هم در نظارت بر فعالیتهای کاربران، عملکردی مشابه اپلیکیشنهای آیفون دارند. آنها فقط اتفاقهای رخداده در صفحات خود را ضبط میکنند. البته، اگر سرویس ردیابی (Tracking) را توسعهدهندگان چند وبسایت اجرا کنند، آنها میتوانند عملکرد کاربر را در میان آن وبسایتها رصد کنند. درنهایت، باید بدانید هر وبسایت باز در یکی از زبانههای مرورگر نمیتواند اتفاقهای رخداده در زبانهای دیگر (مثلا صفحهی پرداخت آنلاین بانکی) را مشاهده یا ضبط کند. آنها حتی توانایی آن را هم ندارند که وبسایتهای زبانههای دیگر را شناسایی کنند.
خبر واقعی دربارهی فرایند ضبطکردن صفحات نمایش آن است که توسعهدهندگان میزان استفادهی شما از اپلیکیشنهایشان را با جزئیات فراوان مطالعه و رصد میکنند. تککرانچ در گزارش خود به اپلیکیشنهایی اشاره کرد که از نرمافزار Glsassbox برای نظارت بر عملکرد کاربران استفاده میکنند. آن نرمافزار کدی را برای توسعهدهنده ایجاد میکند که میتوان در داخل کدهای اصلی اپلیکیشن تزریق کرد.
فناوری استفادهشدهی کدهای گلسباکس به Session Replay شهرت دارد که به توسعهدهنده اجازه میدهد هر فعالیت شما را در اپلیکیشن نظارت و ضبط کند. منظور از هر فعالیت، لمسکردن و کشیدن منوها و حتی نوشتن در اپلیکیشن است. توسعهدهنده میتواند فرایند استفادهی شما را برای خود بازپخش کند که در مواقع بُروز مشکل در استفاده از سرویس، بسیار کارآمد خواهد بود. بهعلاوه، آنها با استفاده از همین فناوری بخشهای محبوبتر اپلیکیشن خود و عادات رفتاری کاربران را نیز بررسی میکنند.
نکتهی مهم آن است که بازپخش موارد ضبطشده از صفحات نمایش کاربران، باید با پوشش مناسب در پایگاههای دادهی توسعهدهندگان ضبط شوند. گزارش اخیر تککرانچ ادعا کرد اپلیکیشنی همچون Air Canada، رفتارهای کاربران را بدون پوشش ذخیره کرده است. درنتیجه، اطلاعات واردشده در سرویس همچون اطلاعات کارتهای اعتباری برای افرادی بهوضوح مشهود بود که فیلمها را بازدید میکردند. بهبیان سادهتر، کارمندان آن شرکت میتوانستند تمامی محتوای محرمانهی کارتهای کاربران را بخوانند. این رخداد کاملا نپذیرفتنی و نگرانکننده است؛ اما تنها به کارمندان همان شرکت محدود میشود؛ شرکتی که احتمالا کاربران با اطلاع قبلی خودشان، دادههای شخصیشان را با آنها بهاشتراک گذاشتهاند.
اپلیکیشنها در اطلاعرسانی دربارهی فرایند جمعآوری اطلاعات شفافیت لازم را نداشتهاند. آنها در قوانین حریم خصوصی خود به شما نمیگویند از فناوریهای نظارت و رصد استفاده میکنند. البته، اگر در آن بخشها هم اشارهای به این فرایند میشد، کمتر کسی متوجه آن میشد؛ چون اکثر کاربران بخش حریم خصوصی را مطالعه نمیکنند.
بههرحال، اپل اکنون متوجه عملکرد توسعهدهندگان شده است و قصد دارد اپلیکیشنها را مجبور کند برای ضبطکردن صفحهنمایش کاربران از آنان اجازه بگیرند. سخنگوی آن شرکت در پاسخ به پرسش گزارشگر تککرانچ در ایمیلی گفت:
اپلیکیشنها باید بهروشنی رضایت کاربر را برای انجام آن فرایندها جلب کنند. بهعلاوه، باید نشانگرهای دیداری کاملا واضح برای مشخصکردن ضبط فعالیتهای کاربر در محیط اپلیکیشن ارائه شود.
گزارش جدید تککرانچ و سرویس آنالیز The App Analyst ادعا میکند برخی از شرکتهای بزرگ نرمافزاری از ابزارهای تجزیهوتحلیلی استفاده میکنند که هر حرکت کاربر را در اپلیکیشنها ذخیره میکند. جدیدترین اخبار حاکی از آن است که اپل به توسعهدهندگان پیام داده کدهای ردیابی خود را از اپلیکیشنها حذف کنند. درصورتیکه آنها طبق درخواست اپل عمل نکنند، احتمال حذف اپلیکیشن از اپاستور وجود دارد.
نکتهی مهم این گزارش آن است که اکثر اپلیکیشنها برای ضبط حرکات کاربر در حین استفاده، از او مجوزی دریافت نمیکنند. چنین رویکردی دقیقا مخالف سیاستهای نظارتی اپل در اپاستور است. سخنگوی اپل در مصاحبه با ارائهکنندههای گزارشهای مذکور میگوید قوانین آنها توسعهدهندگان را ملزم میکند که درصورت انجام هرگونه ضبط فعالیت، باید اجازهی کاربر را دریافت و نیز با نشانگرهای دیداری فرایند ضبط را به کاربر گوشزد کنند.
در ادامهی گزارش تککرانچ، به این نکته میرسیم که ابزار ردگیری موردبحث اطلاعات را با پوشش برای توسعهدهندگان ذخیره میکند. البته، گزارشهایی نیز منتشر شدهاند که نشاندهندهی افشای برخی اطلاعات همچون پاسپورت و کارت اعتباری کاربران در برخی از سرویسها بودهاند. سخنگوی اپل در ادامهی مصاحبهاش خاطرنشان کرد شرکت باسرعت با توسعهدهندگان آن سرویسها تماس گرفته و حتی درصورت نیاز، اقداماتی جدی علیه آنها انجام خواهد داد. در نمونهای از این برخوردها، کوپرتینوییها به توسعهدهنده اعلام کردند فقط یک روز برای حذف کد مذکور وقت دارند و باید اپلیکیشن را مجددا ثبت کنند. اگر آنها نتوانند در مدت گفتهشده کدها را حذف کنند، اپلیکیشن از اپاستور حذف میشود.
شرکتی بهنام گلسباکس (Glassbox) فناوری موردنیاز توسعهدهندگان را برای ردگیری فعالیت کاربران عرضه میکند. برخی از شرکتهای طرف قرارداد این سرویس سازمانهایی همچون Air Canada ،Abercrombie & Fitch ،Expedia و Hotels.com هستند که همگی سرویسهای مشهوری عرضه میکنند. فناوری گلسباکس به مشتریان اجازه میدهد فعالیتهای کاربر را بهنوعی بازپخش کنند و شناخت دقیقی از روند کار او با اپلیکیشن بهدست بیاورند.
گلسباکس در پیامی به منبع خبر (Engadget) اعلام کرد مشتریانش بههیچوجه از کاربران جاسوسی نمیکنند و ابزار لازم برای پوششدهی اطلاعات دریافتشده از کاربران نیز دراختیار آنها گذاشته میشود. بهعلاوه، آنها ادعا کردند اطلاعات کاربران با هیچ شرکت سومشخصی بهاشتراک گذاشته نمیشود و بهصورت کاملا امن، حفظ و رمزگذاری خواهد شد. متن کامل بیانیهی گلسباکس در پاسخ به گزارش مذکور را در ادامه میخوانید.
گزارش تککرانچ نگرانیهای قابلانتظاری را بههمراه داشت. البته، آن گزارش بهصورت ناقص به مسئله میپردازد و به مزایای ارائهشده به مشتریان ما و کاربران آنها و نیز ابزارها و ظرفیتهای امنیتی گلسباکس اشارهای نمیکند.
گلسباکس و مشتریانش هیچ تمایلی به جاسوسی از کاربران و مصرفکنندگان خدمات ندارند. هدف ما بهبود تجربهی آنلاین کاربران است. گلسباکس از زمان تأسیس، ابزارهای مفید متعددی برای تجزیهوتحلیل فعالیتهای کاربر دراختیار اپلیکیشنها و وبسایتها قرار داد که درنهایت، به بهبود میلیونها تجربهی کاربری منجر شد. اطلاعات دریافتشده با استفاده از ابزارهای ما به شرکتها کمک میکند درک بهتری از شیوهی استفادهی کاربران از سرویسها داشته باشند. بهعلاوه، آنها مشکلات خود را نیز بهتر درک خواهند کرد.
ما حامیان جدی حریم خصوصی و امنیتی کاربران هستیم. گلسباکس ابزارهایی به مشتریانش عرضه میکند که توانایی پوشاندن همهی بخشهای اطلاعات شخصی کاربران را دارند. ما بهشدت اعتقاد داریم شرکتهای طرف قرارداد باید سیاستهای مشخصی داشته باشند تا به کاربران اطلاع دهند عملکردشان درحالضبط است. چنین روندی دقیقا شبیه مراکز پشتیبانی تلفنی میشود که به مخاطب اطلاع میدهند تماس ضبط میشود.
هیچ بخشی از اطلاعات جمعآوریشدهی مشتریان ابزارهای گلسباکس با شرکتهای واسط دیگر بهاشتراک گذاشته نمیشود. بهعلاوه، دادههای هیچ منبع اطلاعاتی دیگر نیز با آنها ترکیب نمیشود.
گلسباکس تابع شدیدترین قوانین و سیاستهای حفظ و حراست از حریم خصوصی (مانند SOC2 و GDPR) است و همهی دادههای جمعآوریشده بهوسیلهی ابزارهای ما با حداکثر امنیت حفظ و رمزگذاری میشوند. ما به مشتریان خود ابزارهایی ارائه میکنیم تا اطلاعات هر بخش از دادههای واردشدهی کاربر را پوشش دهند و دسترسی کارمندان به اطلاعات کاربران را محدود کنند و گزارش کاملی از مشاهدهی اطلاعات تکتک کارمندان خود داشته باشند.
عملکرد ابزار ما با توضیح سادهی ضبط فعالیتهای کاربر و بازپخش آن تعریف نمیشود. برندها بهسراغ ما میآیند؛ چون ابزارهای ما گزارشگیری از فعالیتهای دیجیتال را با حفاظت و رمزگذاری قوی انجام میدهند. خصوصیات ابزارهای گلسباکس آن را بسیار ارزشمند نمیکند. این ارزش بهدلیل جاسوسی از کاربران ایجاد نمیشود؛ بلکه (الف) بهمعنای کمکی برای ایجاد بهترین تجربهی دیجیتال و (ب) حفظ هر دو گروه برندها و کاربران با ارائهی گزارشهای واقعی و ملموس و امن با هدف بهترکردن تجربهی کاربری دیجیتال است
همانطور که متوجه شدید تمام شیوه هایی که عنوان کردم بر پایه فرآوری درونمایه بود. نکته جالب این است که شما یک فرمت محتوایی را می توانید به دیگر فرمت های محتوایی تبدیل کنید و از هر کدام جداگانه برای افزایش بازدید رایگان خود کاربرد کنید.
به عنوان مثال شما تنها برای تولید یک نوشتار وقت می گذارید ولی همان را هم می توانید به ای بوک تبدیل کنید، هم می توانید به صوت تبدیل کنید و هم می توانید به ویدیو تبدیل کنید. و هر کدام را جداگانه در کانال مربوط به خودش پخش کنید و شدامد چند تساوی برای سایت خویش برپایی کنید.
اگر می خواهید بازدید سایت خویش را به صورت رایگان و بدون هیچ هزینه ای بالا ببرید با توجه به موضوع کاری خویش از روش های گفته شده حتما استفاده کنید. البته همانطور که مشخص است اگر سوژه تارنما شما هر چیزی هم که باشد می توانید از تمام انحاء استفاده کنید.